Jest metodą pomagania w radzeniu sobie z problemami natury psychologicznej, które mogą objawiać się w różny sposób – na przykład poprzez dezorganizację funkcjonowania w relacjach, w pełnieniu ról społecznych, pogorszenie nastroju, spadek motywacji, czy wreszcie dolegliwości fizyczne, określane jako „psychogenne”, a więc takie, których źródło jest natury psychologicznej. Psychoterapia, pomimo wielkiego bogactwa różnych podejść teoretycznych, często bardzo różniących się między sobą, ostatecznie sprowadza się jednak do tego samego – „leczenia rozmową”. W tym znaczeniu zatem psychoterapia jest sztuką prowadzenia rozmowy w taki sposób, by klient (pacjent) psychoterapii rozszerzał bądź zmieniał swoje rozumienie siebie i problemu, tak, by prowadziło do odzyskania utraconego poczucia wpływu i autonomii. Dzięki temu pacjent może zmienić dotychczasowe, dysfunkcjonalne schematy reagowania emocjonalnego, myślenia i działania tak, by żyć pełniej i szczęśliwiej, nawiązywać głębsze i bardziej satysfakcjonujące więzi ze swoimi bliskimi.
Pracujemy w nurcie systemowym. Szczególne znaczenie ma dla nas perspektywa klienta oraz jego opowieść o problemie, z którym do nas przychodzi. To klient jest ekspertem od własnego życia, terapeuta jest natomiast ekspertem od prowadzenia rozmowy. Klient w czasie rozmowy terapeutycznej, dzięki zadawanym przez terapeutę pytaniom, poszerza perspektywę, z jakiej dotychczas spoglądał na problem. Sam, w trakcie toczącego się procesu terapeutycznego, buduje odpowiedzi na pojawiające się w przestrzeni terapeutycznej pytania i wybiera z nich te, których najbardziej potrzebuje do rozwiązania swoich problemów.
Podejście systemowe w szczególny sposób bierze pod uwagę kontekst, jakim jest sieć relacji, w perspektywie której człowiek opowiada swoją historię. Do opisania owej sieci relacji używamy metafory „systemu”. Ta część rzeczywistości klienta, która jest określana jako „problem” jest elementem systemu, który go w jakiś sposób przeorganizowuje, tworząc tzw. „system problemowy”. Celem terapii jest umożliwić klientowi poszerzenie perspektywy, z jakiej spogląda na swoje życie, aby mógł „zwolnić problem” z funkcji, jaką ten dotychczas pełnił.
Terapia systemowa często jest utożsamiana z terapią rodzinną. Jednak podejście systemowe jest czymś znacznie więcej. Istotny dla niego jest sposób myślenia, który polega na rozpatrywaniu człowieka właśnie w kontekście relacyjnym, przy czym nie chodzi tu wyłącznie o relacje z innymi ludźmi. Rozpatruje się także relacje z innymi elementami życia („systemu”) klienta, jak wartości, reguły, emocje, czy wreszcie – „problemy”. Podejście systemowe ma zastosowanie zarówno w terapii par, terapii rodzin, jak i w psychoterapii indywidualnej, w tym w terapii osób zmagających się z różnego rodzaju uzależnieniami.
